Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2007

Σπήλαιο Κουκούρι Δρυάλου


















Tην Κυριακή 7-1-2007 μαζί με τον Χάρη Λάμπρου και τον Νίκο Βαλσαμίδη, ξεκινήσαμε από τον Πύργο Δυρού όπου διανυκτερεύσαμε μετά την επίσκεψη μας στο σπήλαιο Καταφυγι Δυρού, για τον όρμο Κουκούρι.
Στην περιοχή αυτή και 400 μέτρα περίπου, πριν από την ακτή, βρίσκεται ένα ακόμα ενδιαφέρον σπήλαιο, το σπήλαιο Κουκούρι η Κουκουρότρυπα.
Το σπήλαιο ήταν γνωστό από πολύ παλιά στους κατοίκους της περιοχής, μιας και από αυτό αντλούσαν το τόσο πολύτιμο και σπάνιο για την περιοχή τους , νερό.
Στο σπήλαιο υπάρχει μια αρκετά μεγάλη λίμνη με γλυκό νερό, που σε κάποια σημεία της φτάνει ακόμα και τα 6 μέτρα βάθος.
Αυτό γινόταν από ένα φυσικό πηγάδι που υπάρχει περίπου σε 40 μέτρα απόσταση από την οριζόντια είσοδο του σπηλαίου.
Το 1953 επισκέφθηκαν το σπήλαιο ο Ιωάννης και η Άννα Πετροχείλου όπου έκαναν μια πρώτη εξερεύνηση.
Κατόπιν το έτος 1969 στις 3 Νοεμβρίου η ΕΠΕΑΝ μαζί με την ΕΣΕ εξερεύνησαν και χαρτογράφησαν εξ ολοκλήρου το σπήλαιο.
Υπεύθυνος αυτής της αποστολής ήταν ο Ιατρός – Σπηλαιολόγος  Κώστας Μερδενισιάνος.
Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν κι άλλες αποστολές στο σπήλαιο Κουκούρι που έφεραν στο φως αξιόλογα ευρήματα και απέδειξαν την μεγάλη Ανθρωπολογική σημασία και αξία που έχει.
Πιο συγκεκριμένα στη μεγάλη νησίδα που υπάρχει στο μέσον περίπου της λίμνης, βρέθηκαν ανθρώπινα οστά, θραύσματα από αγγεία, αλλά το σημαντικότερο ίσως απ όλα είναι η εύρεση ενός ανθρώπινου κρανίου συγκολλημένο στον πυθμένα της λίμνης από τον γεωλόγο - σπηλαιοδύτη της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας κ. Βασίλη Γιαννόπουλο.
Βρέθηκε επίσης ότι τα νερά του σπηλαίου εκβάλουν στην θάλασσα που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 400 μέτρων από αυτό.
Αυτό αποδείχθηκε με την βοήθεια ειδικής χρωστικής ουσίας που χρησιμοποιήθηκε για τον σκοπό αυτό.
Διαπιστώθηκε επίσης ότι τα γλυκά νερά του σπηλαίου αναμειγνύονται με το θαλασσινό νερό στα βαθύτερα επίπεδα της λίμνης πράγμα φυσικό εφ όσον το επίπεδο της υπόγειας λίμνης είναι στο ίδιο υψόμετρο με τη  στάθμη της θάλασσας.
Παρ ότι έγινε προσπάθεια να εξερευνηθεί ο υπόγειος αγωγός (κλάδος), που συνδέει το σπήλαιο με την ακτή, αυτό στάθηκε αδύνατο μιας και μετά από 7 μέτρα, αυτός ο αγωγός, στενεύει πάρα πολύ και είναι αδύνατο να εισχωρήσει άνθρωπος.
(Οι πληροφορίες για το χρονικό των εξερευνήσεων στο σπήλαιο Κουκούρι πάρθηκαν από το επετειακό δελτίο της ΕΣΕ ΤΟΜΟΣ ΧΧΙΙ έτους 2000).


Θάνος
Ξανθόπουλος

Σάββατο 6 Ιανουαρίου 2007

Καταφύγι Διρού - Νομός Λακωνίας






















Ένα ακόμα όμορφο ταξίδι στην αγαπημένη Μάνη, πραγματοποιήσαμε κατά το διήμερο των Φώτων, (6-7 Ιανουαρίου 2007), μαζί με δυο φίλους και συνάδελφους σπηλαιολόγους τον Νίκο Βαλσαμίδη και τον Χάρη Λάμπρου… Η επίσκεψη μας είχε σαν σκοπό να επισκεφθούμε τα σπήλαια ΚΑΤΑΦΥΓΙ ΔIΡΟΥ και ΚΟΥΚΟΥΡΙ ΔΡΥΑΛΟΥ… Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς το πρωί του Σαββάτου 6 του μηνός από την Αθήνα με προορισμό τον Πύργο Δυρού όπου και θα διαμέναμε. Πολύ καιρό πριν ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι και είχε έρθει στιγμή να γίνει και αυτό πραγματικότητα και μάλιστα με την συντροφιά δυο καλών φίλων από τα …παλιά. Ένα αμάξι γεμάτο με σπηλαιολογικά υλικά αλλά και ανθρώπους με όρεξη για περιπέτεια και διάθεση για εξερεύνηση που αψηφούν τις αποστάσεις όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές προκείμενου να απολαύσουν τα Υπόγεια Θαύματα που κρύβει η Μάνη.. η Αγαπημένη μας Μάνη! Το Σάββατο αφιερώθηκε εξ ολόκληρου στο σπήλαιο ΚΑΤΑΦΥΓΙ ΔΡΟΥ που άλλωστε με την μεγάλη έκταση που καταλαμβάνει (περίπου 2700 τμ.) δεν μας άφηνε και πολλά χρονικά περιθώρια για κάτι άλλο εκείνη την ημέρα. Η ακριβής θέση της εισόδου του σπηλαίου δεν μας ήταν γνωστή. Έτσι χρειάστηκε να κάνουμε ένα δύσκολο ¨ψαχτήρι¨ στα απότομα βράχια της περιοχής μέσα από πολύ πυκνούς θάμνους και αγκάθια αλλά τελικά ήμασταν τυχεροί… Η είσοδος εντοπίστηκε και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή γιατί μετά από λίγο από τον εντοπισμό της, μας έπιασε μια ξαφνική μπόρα και ίσα που προλάβαμε να βρούμε ¨καταφύγιο¨ μέσα στον πρώτο θάλαμο της σπηλιάς… Το σπήλαιο είχε δικαιώσει για ακόμα μια φορά τον τίτλο του!! Έγινε και για εμάς το ¨Καταφύγι¨ μας από τον άσχημο καιρό… Το σπήλαιο αυτό τα παλαιά χρόνια (Μεσαίωνας) αποτέλεσε ένα σίγουρο και ασφαλές καταφύγιο όπως πολλά από τα σπήλαια της Μάνης, απέναντι στους Πειρατές που έκαναν επιδρομές εκείνη την εποχή. Η οχυρωμένη είσοδος στο Καταφύγι ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα για αυτούς που θα ήθελαν να εισβάλουν στο σπήλαιο. Λέγεται ότι εκει στην πετρόκτιστη εισοδο με την στενή θύρα, ήταν ταμπουρωμένοι οι υπερασπιστές της σπηλιάς, ενώ τα γυναικόπαιδα ήταν προστατευμένα στα βαθύτερα σημεία του σπηλαίου που είναι πραγματικά δαιδαλώδη και αποτελούν έναν πραγματικό λαβύρινθο, με στενούς διαδρόμους, μικρές και μεγάλες αίθουσες, λαγούμια, βάραθρα, πατάρια, υπόγειες λίμνες και ένα σωρό αλλά σημεία που αν κάποιος κρυφτεί πολύ δύσκολα θα τον βρει κάποιος… Εκτός όμως από τον μεσαίωνα και στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως μαρτυρούν πολλές εγχάρακτες επιγραφές στα τοιχώματα του σπηλαίου, βρήκαν καταφύγιο πολίτες και αντάρτες για να γλιτώσουν από τις επιδρομές των δυνάμεων κατοχής. H ιστορία του σπηλαίου και η σχέση του με τον άνθρωπο ξεκινά από πολύ παλιά μέχρι και την σημερινή εποχή… Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το σπήλαιο από την αρχαιότητα και ακόμα πιο πριν. Μαζί με τον Νίκο και τον Χάρη περιπλανηθήκαμε και ξεχαστήκαμε, για ώρες μέσα στις δαιδαλώδεις διαδρομές του σπηλαίου και απολαύσαμε τις πανέμορφες αίθουσες του, που ήταν καταστόλιστες, με κάθε λογής σχήματα και μεγέθους σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό υλικό. Είδαμε μικρές και μεγάλες λίμνες, μπήκαμε σε μικρές και μεγάλες αίθουσες, περπατήσαμε σε διαδρόμους σε στενώματα, συρθήκαμε σε λαγούμια και όταν στο τέλος πια και αφού είχε νυχτώσει για τα καλά, βγήκαμε και πάλι στην πρώτη αίθουσα της σπηλιάς, ήμασταν γεμάτοι με όμορφες εικόνες και χαρούμενοι που είχαμε δει όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα που έκρυβε το ΚΑΤΑΦΥΓΙ ΔΙΡΟΥ… Μια όμορφη μέρα είχε τελειώσει και την επόμενη μας περίμενε το σπήλαιο ΚΟΥΚΟΥΡΙ ΔΡΥΑΛΟΥ….

Θάνος
Ξανθόπουλος