Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

ΤΑΦΚΟΣ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ 2009

ΣΤΟ ΤΑΦΚΟ ΤΗΣ ΜΑΥΡΗΣ 2009
ΟΡΟΣ ΙΔΗ (ΨΗΛΟΡΕΙΤΗΣ)




Το να περιγράψω το πόσα και με ποιο τρόπο, με συνδέουν, με την Ιερή Κρήτη είναι λίγο δύσκολο και περίπλοκο να περάσω μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές που σκοπεύω να γράψω εδώ…
Θα ξεκινήσω απλά θυμούμενος το καλοκαίρι του 2007 όταν για πρώτη φορά στην ζωή μου έφτασα στο νησί αυτό, που έμελλε να με σημαδέψει ανεξίτηλα και παντοτινά.
Ήταν ένα πολύ όμορφο και ιδιαίτερο καλοκαίρι εκείνο, Ιούλης θυμάμαι, που φτάσαμε προς το τέλος της αποστολής που είχε οργανώσει η Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία στην Βισταγή του Νομού Ρεθύμνου.
Ο προορισμός μας ήταν ο Τάφκος της Μαύρης που είχε εντοπίσει ο φίλος μου ο Παύλος ο Καδάς και είχε εξερευνήσει μέχρι ένα σημείο που υπήρχε ένα στένωμα που εμπόδιζε την περαιτέρω συνέχεια.
Θυμάμαι όμορφες στιγμές με όλη την παρέα που μαζευτήκαμε εκείνα τα δύο μαγικά και ιδιαίτερα βράδια στο Μιτάτο του Φίλου Μανώλη, αυτού του φιλόξενου, σπάνιου και πραγματικού Λεβέντη Κρητικού που μας φιλοξένησε και μας βοήθησε σε ότι χρειαστήκαμε.
Βιώσαμε πραγματικά μοναδικές στιγμές όταν μετά από μια κοπιαστική ημέρα πίναμε το ωραίο κρασί μαζί με την παρέα του, συζητώντας με τον Θεμιστοκλή και αναλύοντας αρχαία Ελληνικά κείμενα που τα γνώριζε απ έξω και ακούγοντας τις αυτοσχέδιες μαντινάδες που γεννιόντουσαν στην στιγμή…
Τι να πώ για τις σπονδές στον Πάνα και τον Δία, εκεί στον Ψηλορείτη, στο Μιτάτο του Μανώλη, από ανθρώπους που συνδέονται από τα πανάρχαια χρόνια μέχρις τα σήμερα με τις αρχαίες ρίζες αυτού του τόπου… από γενιά σε γενιά αδιάλειπτα…
Απίστευτο; Κι όμως πραγματικό….
Κάθε στιγμή είναι μοναδική και δεν επαναλαμβάνεται … έτσι λένε και έτσι είναι…
Έτσι κάπως έφτασε το 2009… πόσα είχαν μεσολαβήσει…
Ήμουν μετά από 2 χρόνια στα ίδια χώματα με την παρέα της Ε.Σ.Ε με κάποιους ίδιους και με κάποιους καινούργιους φίλους και σπηλαιοσυντρόφους….
Μετά από 2 χρόνια ήμουν ξανά σε αυτόν τον πολύ ιδιαίτερο τόπο…
Συναντήσαμε ξανά εκείνους τους Φίλους που μας περίμεναν και μας υποδέχθηκαν με την ίδια χαρά και δεχθήκαμε την Φιλοξενία τους μια Φιλοξενία τόσο σπάνια που δεν την συναντάς εύκολα σε άλλα μέρη της Ελλάδας πλέον…
Όμορφες στιγμές και πάλι μοναδικές….


Ο Ψηλορείτης Περήφανος και Φιλόξενος και αυτός, μας πρόσφερε τις καλύτερες μέρες του, μας έδωσε τις καλύτερες εικόνες του… για ακόμα μια φορά…
Ο Φίλος μου και συνάδελφος σπηλαιολόγος ο Παύλος Καδάς είχε φροντίσει να είναι όλα έτοιμα για εμάς που ήρθαμε από την Αθήνα, γι αυτήν την εξερεύνηση…
Μαζί με τον Βαγγέλη τον Ζαχαρή που ήρθαμε από την Αθήνα και τον Μάνο τον Πετράκη που ήρθε από το Ηράκλειο από το τμήμα της Ε.Σ.Ε και ήταν όλες τις ημέρες μαζί μας σε αυτήν την όμορφη αποστολή είχαμε ξεκινήσει να ανοίγουμε το στένωμα..
Θυμάμαι την χαρά μας με τον Μάνο όταν τελικά ανοίξαμε το πέρασμα την επόμενη ημέρα το μεσημέρι και ήμασταν έτοιμοι να περάσουμε στην άγνωστη αίθουσα που υπήρχε από κάτω μας…
Εικόνες όμορφες και μοναδικές…
Θα σταθώ σε μία εδώ..
Έχοντας περάσει στην νέα μεγάλη αίθουσα της Μαύρης κάθισα στο χαμηλότερο σημείο της περιμένοντας τον Μάνο τον Πετράκη να κατέβει και εκείνος…
Έσβησα τους φακούς και κοιτώντας ψηλά στο μικροσκοπικό άνοιγμα της οροφής όπου εισχωρούσε το αμυδρό φως από τους φακούς του Ολιβιέ και του Στέλιου από τον Ποσειδώνα, έβλεπα να κατεβαίνει σιγά σιγά ο Μάνος στην τεράστια αίθουσα στα σπλάχνα του Ψηλορείτη και σκέφτηκα πως τέτοιες εικόνες μόνο η σπηλαιολογία μπορεί να σου προσφέρει…
Καθισμένος εκεί στην αγκαλιά, στα σπλάχνα του Ψηλορείτη πόσα πράγματα σκεφτόμουν…
Άξιζε και αξίζει όλο αυτό το Ταξίδι….
Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να τα δείς μέσα από φωτογραφίες η να τα γράψεις… τα έχουμε μέσα και τα κρατούμε σαν κάτι πολύτιμο και πολύ σπάνιο…
Οι σπηλαιοσυντρόφοι μου ξέρουν…
Μανο , Πέλη, Βαγγέλη, Φάνη, Μενέλια, Ολιβιέ, Γιάννη και Στέλιο, να είστε, να είμαστε, όλοι καλά να ζούμε τέτοιες στιγμές…

Στην αποστολή συμμετείχαν από την Ε.Σ.Ε Αθήνας οι: Φάνης Έλληνας, Βαγγέλης Ζαχαρής, Ολιβιέ Κάντερλι, Θανάσης Ξανθόπουλος, Μενέλια Ρατοπούλου, Γιάννης Τσακανίκας και Πέλη Φιλιππάτου.
Από το τμήμα Ε.Σ.Ε Ηρακλείου ο Μάνος Πετράκης και από τον Ποσειδώνα ο Στέλιος Λαμπρινός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το μήνυμα σας!