Το πρόγραμμά μας περιελάμβανε για το Σάββατο επίσκεψη στον εντυπωσιακό Εφτάστομο για να γνωρίσουν και τα νέα μέλη του συλλόγου, κυρίως, αυτό το πολύ όμορφο σπηλαιοβάραθρο που βρίσκεται μέσα στον Εθνικό Δρυμό Παρνασσού.
Έτσι πρωί Σαββάτου αναχωρήσαμε από την Αθήνα οι: Ξανθόπουλος Θανάσης, Τσακανίκας Γιάννης, Σφρίντζερης Κώστας, Καλαμπάκας Αποστόλης, Γεωργίου Παναγιώτης, Τσεκούρας Αλέξανδρος, Βικτώρια Λιάτου και η Vesna Pesic.
Η επίσκεψη στον Εφτάστομο ενθουσίασε όλα τα παιδιά της παρέας με τον εντυπωσιακό παγετώνα, τους παγοσταλακτίτες και τους παγοσταλαγμίτες, θέαμα μοναδικό και σπάνιο, ειδικά μια τέτοια εποχή που το καλοκαιράκι έχει μπει πλέον για τα καλά.
Ο καιρός βέβαια στον Παρνασσό ήταν λίγο ασταθής, άλλοτε με ηλιοφάνεια και άλλοτε με απειλητικά σύννεφα, που περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή πως θα μας έβρισκε κάποια από τις δυνατές καλοκαιρινές μπόρες…
Η ομάδα κινήθηκε αρκετά γρήγορα βγάλαμε και τις σχετικές αναμνηστικές φωτογραφίες και ο σκοπός μας ήταν να κατέβουμε στην Ιτεα για ένα θαλασσινό μπανάκι…
Μια τυχαία όμως συνάντηση έξω από τον Εφτάστομο με τον Νίκο Γαλαζούλα που εργάζεται στο δασικό χωριό ΕΛΑΤΟΣ κοντά στην Αγόριανη μας άλλαξε τα σχέδια για το εκείνο το απόγευμα αλλά και την προγραμματισμένη επίσκεψη που είχαμε κανονίσει για το σπηλαιοβάραθρο Πολύδροσο την Κυριακή 28/6.
Ο φίλος Νίκος μας γνωστοποίησε την ύπαρξη ενός κάρκανου μέσα στο δάσος το οποίο είχε εντοπίσει τυχαία περπατώντας στο βουνό.
Μην γνωρίζοντας κανένας μας για το βάραθρο αυτό και προσωπικά κι εγώ ούτε είχα ξανακούσει κάτι σχετικό για εκείνη την περιοχή αποφασίσαμε να πάμε να κάνουμε μια αυτοψία το απόγευμα του Σαββάτου να δούμε αν υπήρχε ενδιαφέρον.
Ο Νίκος μας έδωσε ένα πρόχειρο σχεδιάγραμμα της διαδρομής που έπρεπε να ακολουθήσουμε και όλη η ομάδα ξεκινήσαμε να ψάχνουμε μέσα στο δάσος να εντοπίσουμε την είσοδο.
Μετά από μια αναζήτηση 40 λεπτών περίπου εντοπίσαμε την είσοδο του Κάρκανου.
Αποφασίσαμε όλοι μαζί να αναβάλλουμε την επίσκεψη στον Πολύδροσο και να επιστρέψουμε την Κυριακή το πρωί στο άγνωστο για εμάς βάραθρο.
Από μια πρόχειρη εκτίμηση με ρίψη πέτρας το βάθος το υπολογίσαμε γύρω στα 30 μέτρα πράγμα που τελικά επαληθεύθηκε την επόμενη μέρα που κατεβήκαμε.
Κυριακή πρωί με την συνοδεία και του φίλου Νίκου που μας συνόδεψε αυτήν την φορά, ξεκινήσαμε για τον Κάρκανο που τιμής ένεκεν του δώσαμε προς το παρόν το όνομα του - Γαλαζούλα.
Θα γίνει έρευνα στο αρχείο της Ε.Σ.Ε αν υπάρχει κάποια αναφορά εξερεύνησης η καταγραφής για το συγκεκριμένο βάραθρο και αν δεν βρεθεί κάτι θα προτείνουμε στον έφορο Αρχείου να καταχωρηθεί ως Κάρκανος Γαλαζούλα.
Το βάραθρο έχει τελικό βάθος περίπου 30 μέτρα με πολύ ψηλή οροφή στο βαθύτερο σημείο που φτάνει και τα 15 μέτρα.
Το βαθύτερο σημείο του έχει κλείσει με πολλές πέτρες και χώματα που πέφτουν από την είσοδο και λόγω της μεγάλης κλίσης που υπάρχει καταλήγουν όλα στο χαμηλότερο σημείο.
Είναι ολοφάνερο όμως ότι το βάραθρο συνέχιζε παλαιότερα σε μεγαλύτερο βάθος.
Υπάρχουν στο εσωτερικό του πολύ ψηλές σταλαγμιτικές κολώνες λευκού χρώματος που εντυπωσιάζουν.
Παρατηρήθηκαν επίσης οστά ζώων που είχαν πέσει από την είσοδο καθώς και πάρα πολλά έντομα που μάλιστα κατά την κατάβαση και ανάβαση σηκώνονται σαν σύννεφο δημιουργώντας πρόβλημα στην αναπνοή.
Σε ένα σημείο του κάθετου τοιχώματος βρέθηκε ένα παλιό καρφί (σπιντ) πράγμα που δείχνει ότι έχει γίνει στο παρελθόν εξερεύνηση από σπηλαιολόγους.
Δυστυχώς ο Νίκος παρ ότι ρώτησε και ντόπιους αν θυμούνται κάποια σπηλαιολογική ομάδα αν είχε κατέβει στο βάραθρο δεν έμαθε κάποια πληροφορία.
Ίσως να το είχε εξερευνήσει μια Αγγλική αποστολή που είχε κάνει έρευνες στον Παρνασσό πριν αρκετά χρόνια.
Ετσι λοιπόν έκλεισε το όμορφο αυτό Σαββατοκύριακο που αν εξαιρέσουμε την απίστευτη ταλαιπωρία της επιστροφής στην Εθνική οδό όλα πήγαν μια χαρά.
Θα ήθελα τέλος να ευχαριστήσω τον Παναγίωτη Γεωργίου που μας φιλοξένησε στο σπίτι του στην Αράχωβα.
Θανάσης Ξανθόπουλος
Η 2η φωτό είναι απίθανη!Μπράβο...
ΑπάντησηΔιαγραφή