(Ο Φίλος μας Κωνσταντίνος, μέλος της τότε, ομάδας του ΣΕΛΑΣ (2001) που χαρτογράφησε το σπήλαιο)
Δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα, στον γύρω χώρο, στο χρόνο που πέρασε από την πρώτη επίσκεψη μου.
Οκτώβριος του 2011
Έξι χρόνια μετά ξαναεπισκέφθηκα μαζί με μια παρέα Φίλων, το περίφημο σπήλαιο της Μονής Κηπίνας στην Ήπειρο.
Στην πρώτη μου επίσκεψη το 2005, μαζί και πάλι με τον Φίλο μου τον Κωνσταντίνο, είχαμε επισκεφθεί, πρώτη φορά για μένα τότε, την Μονή Κηπίνας.
Η επίσκεψη μου αυτή είχε συμπεριληφθεί μαζί και με άλλες, στο πρώτο μου βιβλίο με τίτλο ΑΔΗΛΗ ΕΛΛΑΔΑ...
Πέρασαν γρήγορα η αλήθεια αυτά τα 6 χρόνια...
Είχα αρχικά σκεφτεί να κάνω μια σπηλαιολογική τυπική αναφορά για την μορφή του σπηλαίου...
Αλλά αντί αυτού θα μιλήσω για τις εντυπώσεις και τα συναισθήματα...
Άλλωστε μπορεί κάποιος εύκολα να βρει, όλες τις σχετικές πληροφορίες για το σπήλαιο, είτε στο ίντερνετ, είτε στο πολύ κατατοπιστικό βιβλιαράκι που πωλείται στο Μοναστήρι, με αναφορές περιηγητών που το επισκέφθηκαν, ήδη από τον 18 αιώνα και παλαιότερα και λεπτομέρειες από τις σύγχρονες σπηλαιολογικές εξερευνήσεις (ΕΣΕ 1956 - ΣΠΕΛΕΟ 1993 - ΣΕΛΑΣ 2001).
Έξι χρόνια μετά ξαναεπισκέφθηκα μαζί με μια παρέα Φίλων, το περίφημο σπήλαιο της Μονής Κηπίνας στην Ήπειρο.
Στην πρώτη μου επίσκεψη το 2005, μαζί και πάλι με τον Φίλο μου τον Κωνσταντίνο, είχαμε επισκεφθεί, πρώτη φορά για μένα τότε, την Μονή Κηπίνας.
Η επίσκεψη μου αυτή είχε συμπεριληφθεί μαζί και με άλλες, στο πρώτο μου βιβλίο με τίτλο ΑΔΗΛΗ ΕΛΛΑΔΑ...
Πέρασαν γρήγορα η αλήθεια αυτά τα 6 χρόνια...
Είχα αρχικά σκεφτεί να κάνω μια σπηλαιολογική τυπική αναφορά για την μορφή του σπηλαίου...
Αλλά αντί αυτού θα μιλήσω για τις εντυπώσεις και τα συναισθήματα...
Άλλωστε μπορεί κάποιος εύκολα να βρει, όλες τις σχετικές πληροφορίες για το σπήλαιο, είτε στο ίντερνετ, είτε στο πολύ κατατοπιστικό βιβλιαράκι που πωλείται στο Μοναστήρι, με αναφορές περιηγητών που το επισκέφθηκαν, ήδη από τον 18 αιώνα και παλαιότερα και λεπτομέρειες από τις σύγχρονες σπηλαιολογικές εξερευνήσεις (ΕΣΕ 1956 - ΣΠΕΛΕΟ 1993 - ΣΕΛΑΣ 2001).
Κάποια έργα έξω από την Μονή Κηπίνας μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση, μιας και είναι αρκετά προσεγμένα και χωρίς να αλλοιώνουν τον χαρακτήρα και την εικόνα, του τοπίου και του Μοναστηριού...
Αυτό που άλλαξε ίσως λίγο, είμαστε εμείς οι ίδιοι... και εξωτερικά, αλλά και μέσα μας....
Μοιάζει τόσο μακρινό το 2005 ...
Εντελώς διαφορετικές οι καταστάσεις τότε και σε προσωπικό επίπεδο και σε γενικότερο, οι συνθήκες της Ζωής μας, τα γεγονότα που συμβαίνουν ... όλα μαζί...
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα που δεν άλλαξε, από εκείνη την εποχή...
Μια Φιλία αληθινή και σταθερή στο χρόνο που πέρασε...
Και αυτό είναι που τελικά έχει την Μεγαλύτερη και Σπουδαιότερη σημασία...
Να σαι καλά λοιπόν Φίλε μου Κωνσταντίνε και σε ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας έδωσες για ακόμα μια φορά να μας οδηγήσεις και να περιηγηθούμε μαζί σου, ξανά στα μέρη της ιδιαίτερης Πατρίδας σου και να μας δείξεις τόσα πράγματα...
...το Ταξίδι στην Άδηλη Ελλάδα συνεχίζεται...
Θανάσης
Ξανθόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμα σας!