Το Σάββατο 22/1/2011 μαζί με τον συνάδελφο σπηλαιολόγο Παναγιώτη Γεωργίου πραγματοποιήσαμε κατάβαση στο 85 μέτρων βάθους τεχνητό Φρέαρ "607" (η αρίθμηση αφορά το γεωγραφικό μήκος όπως αυτό μετρήθηκε και δεν είναι η πραγματική ονομασία του πηγαδιού).
Στα - 20 μέτρα κατά την λάξευση του πηγαδιού ανακαλύφθηκε από τους τεχνίτες, μικρό φυσικό σπήλαιο με όμορφο στολισμό!
Παράλληλα μέσα από το σπήλαιο ξεκίνησαν την λάξευση και δεύτερου φρέατος με συνολικό βάθος (μετρημένο με Disto Laser) 21,30 μέτρων.
Σε βάθος περίπου 60 μέτρων συναντάται και πάλι μικρό φυσικό κοίλωμα και υπάρχει οπή που επικοινωνεί με το παράλληλο πηγάδι.
Το ενδιαφέρον εκτός των άλλων του Φρέατος "607" είναι μετά τα 70 μέτρα το πηγάδι έχει ακανόνιστο πλέον σχήμα και φαίνεται να συνάντησε φυσικό βάραθρο μέχρι το τελικό του βάθος.
Το πρόβλημα υπήρχε στον εξαερισμό μιας και μετά τα - 60 μέτρα, ήταν πολύ αισθητή η έλλειψη οξυγόνου και όπως ήταν φυσικό δεν πραγματοποιήθηκε η κατάβαση μέχρι τον πυθμένα γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ επικίνδυνο.
Γενικώς οι σπηλαιολόγοι που πραγματοποιούν τέτοιες καταβάσεις σε τεχνητά φρέατα, αλλά και επισκέψεις σε μεταλλευτικές στοές μεγάλου μήκους και βάθους, θα πρέπει, ειδικά στα πηγάδια, να ελέγχουν τον αέρα, (το απλούστερο με μια φλόγα) και στην παραμικρή δυσφορία που μπορεί να νοιώσουν, άμεσα, πρέπει να σταματούν και να επιστρέφουν στην επιφάνεια.
Ενδιαφέρον πολύ, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες παρουσιάζει η διατομή του πηγαδιού στα πρώτα 30 μέτρα όπου το σχήμα δεν είναι τετράγωνο όπως συνήθως αλλά έχει μια πολυγωνική μορφή.
Παρακάτω μετά τα -30 μέτρα το πηγάδι αποκτά την κλασσική τετράγωνη διατομή και στρέφεται ελαφρώς ως προς τον αρχικό κάθετο άξονα του, για στατικούς λόγους, όπως συνηθιζόταν σε φρέατα όπως αυτό με σχετικά μεγάλο βάθος (άνω των 50 μέτρων).
Θανάσης
Ξανθόπουλος
Στα - 20 μέτρα κατά την λάξευση του πηγαδιού ανακαλύφθηκε από τους τεχνίτες, μικρό φυσικό σπήλαιο με όμορφο στολισμό!
Παράλληλα μέσα από το σπήλαιο ξεκίνησαν την λάξευση και δεύτερου φρέατος με συνολικό βάθος (μετρημένο με Disto Laser) 21,30 μέτρων.
Σε βάθος περίπου 60 μέτρων συναντάται και πάλι μικρό φυσικό κοίλωμα και υπάρχει οπή που επικοινωνεί με το παράλληλο πηγάδι.
Το ενδιαφέρον εκτός των άλλων του Φρέατος "607" είναι μετά τα 70 μέτρα το πηγάδι έχει ακανόνιστο πλέον σχήμα και φαίνεται να συνάντησε φυσικό βάραθρο μέχρι το τελικό του βάθος.
Το πρόβλημα υπήρχε στον εξαερισμό μιας και μετά τα - 60 μέτρα, ήταν πολύ αισθητή η έλλειψη οξυγόνου και όπως ήταν φυσικό δεν πραγματοποιήθηκε η κατάβαση μέχρι τον πυθμένα γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ επικίνδυνο.
Γενικώς οι σπηλαιολόγοι που πραγματοποιούν τέτοιες καταβάσεις σε τεχνητά φρέατα, αλλά και επισκέψεις σε μεταλλευτικές στοές μεγάλου μήκους και βάθους, θα πρέπει, ειδικά στα πηγάδια, να ελέγχουν τον αέρα, (το απλούστερο με μια φλόγα) και στην παραμικρή δυσφορία που μπορεί να νοιώσουν, άμεσα, πρέπει να σταματούν και να επιστρέφουν στην επιφάνεια.
Ενδιαφέρον πολύ, όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες παρουσιάζει η διατομή του πηγαδιού στα πρώτα 30 μέτρα όπου το σχήμα δεν είναι τετράγωνο όπως συνήθως αλλά έχει μια πολυγωνική μορφή.
Παρακάτω μετά τα -30 μέτρα το πηγάδι αποκτά την κλασσική τετράγωνη διατομή και στρέφεται ελαφρώς ως προς τον αρχικό κάθετο άξονα του, για στατικούς λόγους, όπως συνηθιζόταν σε φρέατα όπως αυτό με σχετικά μεγάλο βάθος (άνω των 50 μέτρων).
Θανάσης
Ξανθόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμα σας!