Ένα ακόμα όμορφο ταξίδι στην αγαπημένη Μάνη, πραγματοποιήσαμε κατά το διήμερο των Φώτων, (6-7 Ιανουαρίου 2007), μαζί με δυο φίλους και συνάδελφους σπηλαιολόγους τον Νίκο Βαλσαμίδη και τον Χάρη Λάμπρου… Η επίσκεψη μας είχε σαν σκοπό να επισκεφθούμε τα σπήλαια ΚΑΤΑΦΥΓΙ ΔIΡΟΥ και ΚΟΥΚΟΥΡΙ ΔΡΥΑΛΟΥ… Ξεκινήσαμε πολύ νωρίς το πρωί του Σαββάτου 6 του μηνός από την Αθήνα με προορισμό τον Πύργο Δυρού όπου και θα διαμέναμε. Πολύ καιρό πριν ονειρευόμουν αυτό το ταξίδι και είχε έρθει στιγμή να γίνει και αυτό πραγματικότητα και μάλιστα με την συντροφιά δυο καλών φίλων από τα …παλιά. Ένα αμάξι γεμάτο με σπηλαιολογικά υλικά αλλά και ανθρώπους με όρεξη για περιπέτεια και διάθεση για εξερεύνηση που αψηφούν τις αποστάσεις όσο μεγάλες κι αν είναι αυτές προκείμενου να απολαύσουν τα Υπόγεια Θαύματα που κρύβει η Μάνη.. η Αγαπημένη μας Μάνη! Το Σάββατο αφιερώθηκε εξ ολόκληρου στο σπήλαιο ΚΑΤΑΦΥΓΙ ΔΡΟΥ που άλλωστε με την μεγάλη έκταση που καταλαμβάνει (περίπου 2700 τμ.) δεν μας άφηνε και πολλά χρονικά περιθώρια για κάτι άλλο εκείνη την ημέρα. Η ακριβής θέση της εισόδου του σπηλαίου δεν μας ήταν γνωστή. Έτσι χρειάστηκε να κάνουμε ένα δύσκολο ¨ψαχτήρι¨ στα απότομα βράχια της περιοχής μέσα από πολύ πυκνούς θάμνους και αγκάθια αλλά τελικά ήμασταν τυχεροί… Η είσοδος εντοπίστηκε και μάλιστα την κατάλληλη στιγμή γιατί μετά από λίγο από τον εντοπισμό της, μας έπιασε μια ξαφνική μπόρα και ίσα που προλάβαμε να βρούμε ¨καταφύγιο¨ μέσα στον πρώτο θάλαμο της σπηλιάς… Το σπήλαιο είχε δικαιώσει για ακόμα μια φορά τον τίτλο του!! Έγινε και για εμάς το ¨Καταφύγι¨ μας από τον άσχημο καιρό… Το σπήλαιο αυτό τα παλαιά χρόνια (Μεσαίωνας) αποτέλεσε ένα σίγουρο και ασφαλές καταφύγιο όπως πολλά από τα σπήλαια της Μάνης, απέναντι στους Πειρατές που έκαναν επιδρομές εκείνη την εποχή. Η οχυρωμένη είσοδος στο Καταφύγι ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα για αυτούς που θα ήθελαν να εισβάλουν στο σπήλαιο. Λέγεται ότι εκει στην πετρόκτιστη εισοδο με την στενή θύρα, ήταν ταμπουρωμένοι οι υπερασπιστές της σπηλιάς, ενώ τα γυναικόπαιδα ήταν προστατευμένα στα βαθύτερα σημεία του σπηλαίου που είναι πραγματικά δαιδαλώδη και αποτελούν έναν πραγματικό λαβύρινθο, με στενούς διαδρόμους, μικρές και μεγάλες αίθουσες, λαγούμια, βάραθρα, πατάρια, υπόγειες λίμνες και ένα σωρό αλλά σημεία που αν κάποιος κρυφτεί πολύ δύσκολα θα τον βρει κάποιος… Εκτός όμως από τον μεσαίωνα και στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όπως μαρτυρούν πολλές εγχάρακτες επιγραφές στα τοιχώματα του σπηλαίου, βρήκαν καταφύγιο πολίτες και αντάρτες για να γλιτώσουν από τις επιδρομές των δυνάμεων κατοχής. H ιστορία του σπηλαίου και η σχέση του με τον άνθρωπο ξεκινά από πολύ παλιά μέχρι και την σημερινή εποχή… Υπάρχουν ενδείξεις ότι ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το σπήλαιο από την αρχαιότητα και ακόμα πιο πριν. Μαζί με τον Νίκο και τον Χάρη περιπλανηθήκαμε και ξεχαστήκαμε, για ώρες μέσα στις δαιδαλώδεις διαδρομές του σπηλαίου και απολαύσαμε τις πανέμορφες αίθουσες του, που ήταν καταστόλιστες, με κάθε λογής σχήματα και μεγέθους σταλακτιτικό και σταλαγμιτικό υλικό. Είδαμε μικρές και μεγάλες λίμνες, μπήκαμε σε μικρές και μεγάλες αίθουσες, περπατήσαμε σε διαδρόμους σε στενώματα, συρθήκαμε σε λαγούμια και όταν στο τέλος πια και αφού είχε νυχτώσει για τα καλά, βγήκαμε και πάλι στην πρώτη αίθουσα της σπηλιάς, ήμασταν γεμάτοι με όμορφες εικόνες και χαρούμενοι που είχαμε δει όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα που έκρυβε το ΚΑΤΑΦΥΓΙ ΔΙΡΟΥ… Μια όμορφη μέρα είχε τελειώσει και την επόμενη μας περίμενε το σπήλαιο ΚΟΥΚΟΥΡΙ ΔΡΥΑΛΟΥ….
Θάνος
Ξανθόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμα σας!