Με μια μικρή εξερεύνηση ξεκινήσαμε τον καινούργιο χρόνο μαζί με τον Δημήτρη Αντωνόπουλο.
Ανήμερα των Φώτων λοιπόν και για το καλό του νέου έτους 2009 είπαμε να κατεβούμε σε ένα βάραθρο στο χωριό Παύλο, την είσοδο του οποίου μου υπέδειξε ο συνονόματος Θανάσης, κάτοικος της περιοχής.
Οι φήμες τις οποίες είχε ακούσει ο Θανάσης από βοσκό της περιοχής μιλούσαν για συνέχεια της σπηλιάς σε μεγάλο μήκος με μια δεύτερη έξοδο κοντά σε εκκλησάκι παλιό στην ίδια περιοχή.
Επειδή γενικότερα είμαστε κάπως επιφυλακτικοί για τέτοιου είδους ιστορίες με μεγάλες διαδρομές και τεράστια σπήλαια, αλλά απο την άλλη ποτέ δεν ξέρεις αν δεν δείς ο ίδιος με τα μάτια σου τι μπορεί στα αλήθεια να υπάρχει απο τα λεγόμενα και τις φήμες που κυκλοφορούν, η Λύση είναι μία και μοναδική...
ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ
ΕΞΕΡΕΥΝΗΣΗ
Το βάραθρο η κάρκανος όπως το λένε οι ντόπιοι έχει βάθος κατακόρυφο 8 μέτρα.
Υπάρχει μια κυκλική αίθουσα με έκταση περίπου 70 τετραγωνικά μέτρα με λίγο αξιόλογο στολισμό.
Στην μια πλευρά της αίθουσας υπάρχει ένα άνοιγμα στενό που οδηγεί σε ένα κατώτερο επίπεδο.
Προς στιγμήν και μετά την πρώτη μας απογοήτευση για το μικρό μέγεθος της σπηλιάς αναθαρρήσαμε και πιστέψαμε πως οι φήμες για περαιτέρω συνέχεια ίσως να επαληθεύονταν.
Εκεί όμως αντιμετωπίσαμε μια δυσάρεστη έκπληξη, κάτι που προσωπικά μου έχει συμβεί πολύ σπάνια.
Υπάρχει μια κυκλική αίθουσα με έκταση περίπου 70 τετραγωνικά μέτρα με λίγο αξιόλογο στολισμό.
Στην μια πλευρά της αίθουσας υπάρχει ένα άνοιγμα στενό που οδηγεί σε ένα κατώτερο επίπεδο.
Προς στιγμήν και μετά την πρώτη μας απογοήτευση για το μικρό μέγεθος της σπηλιάς αναθαρρήσαμε και πιστέψαμε πως οι φήμες για περαιτέρω συνέχεια ίσως να επαληθεύονταν.
Εκεί όμως αντιμετωπίσαμε μια δυσάρεστη έκπληξη, κάτι που προσωπικά μου έχει συμβεί πολύ σπάνια.
Κατεβαίνοντας στο μικρό άνοιγμα και εγώ και ο Δημήτρης νοιώσαμε μια αποπνικτική ατμόσφαιρα και έντονη δυσφορία και ζάλη.
Ο αέρας ειχε κάτι που αν και πολύ κοντά στην μεγάλη αίθουσα που είχε καλό εξαερισμό, στο στένωμα τα πράγματα γίνονταν ανυπόφορα και επικίνδυνα.
Προλάβαμε να δούμε ότι συνέχεια βατή δεν υπήρχε και το σπήλαιο συνέχιζε σαν μια πολύ στενή ρωγμή που δεν μπορούσε να περάσει άνθρωπος.
Βγήκαμε πολύ γρήγορα με έντονο πρόβλημα στην αναπνοή μας από το κάτω επίπεδο και κρίναμε πως θα ήταν πολύ επικίνδυνη μια απόπειρα να συνεχίζαμε την προσπάθεια να χωθούμε στο στένωμα κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Ο αέρας ειχε κάτι που αν και πολύ κοντά στην μεγάλη αίθουσα που είχε καλό εξαερισμό, στο στένωμα τα πράγματα γίνονταν ανυπόφορα και επικίνδυνα.
Προλάβαμε να δούμε ότι συνέχεια βατή δεν υπήρχε και το σπήλαιο συνέχιζε σαν μια πολύ στενή ρωγμή που δεν μπορούσε να περάσει άνθρωπος.
Βγήκαμε πολύ γρήγορα με έντονο πρόβλημα στην αναπνοή μας από το κάτω επίπεδο και κρίναμε πως θα ήταν πολύ επικίνδυνη μια απόπειρα να συνεχίζαμε την προσπάθεια να χωθούμε στο στένωμα κάτω από αυτές τις συνθήκες.
Έτσι αρκεστήκαμε στην φωτογράφηση της πρώτης αίθουσας που είχε κάποια ενδιαφέροντα σημεία.
Αν και δεν βρήκαμε την μυστική διαδρομή πρός το εκκλησάκι είχαμε την ικανοποίηση πως πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας εξερεύνηση για το 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το μήνυμα σας!